اگر لنفوم یا CLL با رشد آهسته (کم رشد) دارید، ممکن است نیازی به درمان نداشته باشید. درعوض، پزشک شما ممکن است رویکرد ساعت و انتظار را انتخاب کند.

هر چند اصطلاح تماشا و صبر می تواند کمی گمراه کننده باشد. گفتن "نظارت فعال" دقیق تر است، زیرا پزشک در این مدت شما را به طور فعال تحت نظر خواهد داشت. شما به طور منظم به پزشک مراجعه خواهید کرد و آزمایش خون و سایر اسکن ها را انجام می دهید تا مطمئن شوید که سالم می مانید و بیماری شما بدتر نمی شود. با این حال، اگر بیماری شما بدتر شد، ممکن است درمان را شروع کنید.

چه زمانی Watch & Wait بهترین گزینه است؟

اگر علائم زیادی ندارید یا عوامل خطری که نیاز به درمان فوری دارند، نمی‌توانید تماشا کنید و منتظر بمانید. 

دانستن اینکه به نوعی سرطان مبتلا هستید، اما کاری برای خلاص شدن از شر آن انجام نمی دهید، می تواند دشوار باشد. حتی برخی از بیماران این زمان را "مراقب و نگران" می نامند، زیرا انجام ندادن کاری برای مبارزه با آن می تواند ناراحت کننده باشد. اما، تماشا کردن و صبر کردن یک راه عالی برای شروع است. این بدان معنی است که لنفوم خیلی آهسته رشد می کند و نمی تواند آسیبی به شما وارد کند، و سیستم ایمنی بدن شما در حال مبارزه است و لنفوم شما را تحت کنترل نگه می دارد. بنابراین در واقع، شما در حال حاضر کارهای زیادی برای مبارزه با سرطان انجام می دهید، و کار بسیار خوبی در آن انجام می دهید. اگر سیستم ایمنی شما آن را تحت کنترل نگه می دارد، در این مرحله نیازی به کمک اضافی نخواهید داشت. 

چرا نیازی به درمان نیست؟

داروی اضافی که می تواند شما را کاملا بیمار کند یا عوارض جانبی طولانی مدت ایجاد کند، در این مرحله کمکی نخواهد کرد. تحقیقات نشان می دهد که در صورت داشتن لنفوم یا CLL با رشد آهسته و بدون علائم دردسر، شروع زودهنگام درمان فایده ای ندارد. این نوع سرطان به گزینه های درمانی فعلی به خوبی پاسخ نمی دهد. سلامت شما بهبود نمی یابد و با شروع زودتر درمان، عمر بیشتری نخواهید داشت. اگر لنفوم یا CLL شما شروع به رشد بیشتر کند یا علائم بیماری خود را دریافت کنید، ممکن است درمان را شروع کنید.

اگرچه ممکن است بسیاری از بیماران نیاز به درمان فعال داشته باشند مانند مواردی که در ادامه این صفحه ذکر شده است. پس از انجام درمان، می‌توانید دوباره به تماشا و صبر ادامه دهید. با این حال، برخی از بیماران مبتلا به لنفوم ناتوان هرگز نیازی به درمان ندارند.

چه زمانی Watch & Wait بهترین گزینه نیست؟

فقط در صورتی مناسب است که لنفوم یا CLL با رشد آهسته داشته باشید و علائم دردسرساز ندارید. اگر علائم زیر را تجربه کردید، ممکن است پزشک شما درمان فعال را به شما پیشنهاد دهد: 

• علائم B - شامل تعریق شبانه، تب مداوم و کاهش وزن ناخواسته
• مشکل در شمارش خون شما
• آسیب اندام یا مغز استخوان به دلیل لنفوم

چگونه دکتر من را تا زمانی که در «Watch & Wait» هستم ایمن نگه می‌دارد؟

رادیوتراپی می تواند برای درمان لنفوم یا بهبود علائم شما استفاده شود

رادیوتراپی از اشعه ایکس پرانرژی (اشعه) برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. می توان از آن به عنوان یک درمان به تنهایی یا با سایر درمان ها مانند شیمی درمانی استفاده کرد.

دلایل مختلفی وجود دارد که پزشک ممکن است درمان پرتودرمانی را برای شما پیشنهاد کند. می توان از آن برای درمان و شاید درمان برخی از لنفوم های اولیه یا بهبود علائم استفاده کرد. اگر تومور لنفوم شما بیش از حد بزرگ شود یا به اعصاب یا نخاع شما فشار وارد کند، ممکن است برخی علائم مانند درد یا ضعف رخ دهد. در این حالت، اشعه برای کوچک کردن تومور و کاهش فشار داده می شود. با این حال، استفاده از آن به عنوان یک درمان در نظر گرفته نشده است. 

پرتودرمانی چگونه کار می کند؟

اشعه ایکس باعث آسیب به DNA سلول (ماده ژنتیکی سلول) می شود که ترمیم لنفوم را غیرممکن می کند. این باعث مرگ سلول می شود. معمولاً چند روز یا حتی چند هفته پس از شروع پرتو درمانی طول می کشد تا سلول ها بمیرند. اگرچه این تأثیر می‌تواند چندین ماه ادامه داشته باشد، بنابراین حتی ماه‌ها پس از اتمام درمان، سلول‌های سرطانی لنفوم همچنان می‌توانند از بین بروند.

متأسفانه، تشعشع نمی تواند تفاوت بین سلول های سرطانی و غیر سرطانی شما را تشخیص دهد. به این ترتیب، می توانید عوارض جانبی داشته باشید که بر روی پوست و اندام های شما در نزدیکی ناحیه ای که تحت پرتودرمانی هستید تأثیر می گذارد. بسیاری از تکنیک‌های پرتوتابی این روزها برای هدف قرار دادن دقیق‌تر سرطان بیش از پیش دقیق‌تر می‌شوند، اما از آنجایی که اشعه ایکس باید از پوست و سایر بافت‌ها عبور کند تا به لنفوم برسد، همه این نواحی همچنان می‌توانند تحت تأثیر قرار گیرند.

انکولوژیست پرتو درمانی (پزشک متخصصی که با پرتو کار می کند) یا پرستار شما می توانند بسته به محل تومور در مورد عوارض جانبی که ممکن است داشته باشید با شما صحبت کنند. آنها همچنین می توانند در مورد برخی از محصولات پوستی خوب برای مدیریت هرگونه تحریک پوستی به شما توصیه کنند.

انواع رادیوتراپی

انواع مختلفی از رادیوتراپی وجود دارد، و آنچه شما انجام می دهید ممکن است به این بستگی دارد که لنفوم در کجای بدن شما قرار دارد، مکانی که در آن درمان می کنید و چرا در حال انجام پرتو درمانی هستید. برخی از انواع پرتو درمانی در زیر ذکر شده است.

رادیوتراپی تعدیل شده با شدت (IMRT)

IMRT اجازه می دهد تا دوزهای مختلف رادیوتراپی به قسمت های مختلف ناحیه تحت درمان داده شود. می تواند عوارض جانبی از جمله عوارض جانبی دیررس را کاهش دهد. IMRT اغلب برای درمان سرطانی که به اندام ها و ساختارهای حیاتی نزدیک است استفاده می شود.

رادیوتراپی میدان درگیر (IFRT)

IFRT کل ناحیه غدد لنفاوی مانند غدد لنفاوی گردن یا کشاله ران را درمان می کند.

پرتودرمانی گره درگیر (INRT)

INRT فقط غدد لنفاوی آسیب دیده و حاشیه کوچک اطراف را درمان می کند.

تابش کامل بدن (TBI)

TBI از پرتودرمانی با انرژی بالا برای کل بدن شما استفاده می کند. می توان از آن به عنوان بخشی از درمان قبل از پیوند سلول های بنیادی آلوژنیک (اهداکننده) برای تخریب مغز استخوان استفاده کرد. این کار برای ایجاد فضا برای سلول های بنیادی جدید انجام می شود. از آنجا که مغز استخوان شما را از بین می برد، TBI همچنین می تواند بر سیستم ایمنی بدن شما تأثیر بگذارد و شما را بیشتر در معرض خطر عفونت قرار دهد.

رادیوتراپی الکترونی کل پوست

این یک تکنیک تخصصی برای لنفوم پوست (لنفوم های پوستی) است. از الکترون ها برای درمان کل سطح پوست شما استفاده می کند.

درمان پرتو پروتون (PBT)

PBT به جای اشعه ایکس از پروتون استفاده می کند. یک پروتون از ذره ای با بار مثبت و انرژی بالا برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند. پرتو تابشی از PBT می تواند سلول ها را با دقت بیشتری هدف قرار دهد، بنابراین به محافظت از بافت های سالم اطراف تومور کمک می کند.

چی انتظار داره

رادیوتراپی معمولاً در کلینیک های اختصاصی مراقبت از سرطان انجام می شود. شما یک جلسه برنامه ریزی اولیه خواهید داشت که در آن پرتودرمانگر می تواند عکس بگیرد، سی تی اسکن کند و دقیقاً نحوه برنامه ریزی دستگاه پرتو برای هدف قرار دادن لنفوم شما را بررسی کند.

شما همچنین متخصص دیگری به نام دوزیمتریست خواهید داشت که دوز دقیق تابشی که با هر درمان دریافت می کنید را برنامه ریزی می کند.

خالکوبی با تشعشع

پرتودرمانگرها به شما سوزن های کوچکی می دهند که کک و مک های کوچکی مانند خالکوبی روی پوست شما ایجاد می کند. این کار برای اطمینان از اینکه هر روز شما را به درستی در دستگاه قرار می دهند انجام می شود تا پرتو همیشه به لنفوم شما برسد و نه سایر قسمت های بدن. این خالکوبی های کوچک دائمی هستند و برخی از مردم به آنها به عنوان یادآوری آنچه بر آنها غلبه کرده اند نگاه می کنند. دیگران ممکن است بخواهند به آنها اضافه کنند تا آنها را به چیزی خاص تبدیل کنند.

با این حال، همه خواهان یادآوری نیستند. برخی از مغازه های خالکوبی، پاک کردن خالکوبی رایگان را برای کسانی که به دلایل پزشکی انجام داده اند، ارائه می دهند. فقط تماس بگیرید یا به سالن خالکوبی محلی خود بروید و بپرسید.

هر کاری که با خالکوبی‌های خود انتخاب می‌کنید – تا زمانی که با پزشک خود در مورد بهترین زمان برای افزودن یا حذف آن‌ها صحبت نکنید، هیچ تغییری ایجاد نکنید.

هر چند وقت یکبار پرتودرمانی کنم؟؟

دوز پرتو به چندین درمان تقسیم می شود. به طور معمول شما هر روز (دوشنبه تا جمعه) به مدت 2 تا 4 هفته به بخش تشعشع خواهید رفت. این کار به این دلیل انجام می‌شود که به سلول‌های سالم شما اجازه می‌دهد در بین درمان‌ها زمان بازیابی کنند. همچنین اجازه می دهد تا سلول های سرطانی بیشتری از بین بروند.

هر جلسه معمولا 10-20 دقیقه طول می کشد. خود درمان فقط 2 یا 3 دقیقه طول می کشد. بقیه زمان این است که مطمئن شوید در موقعیت مناسب قرار دارید و پرتوهای اشعه ایکس به درستی تراز شده اند. دستگاه پر سر و صدا است، اما در طول درمان چیزی احساس نخواهید کرد.

چه دوزی از تشعشع دریافت خواهم کرد؟

دوز کل پرتودرمانی در واحدی به نام گری (Gy) اندازه گیری می شود. خاکستری به درمان های جداگانه ای به نام "کسری" تقسیم می شود.

خاکستری کل شما و نحوه تشکیل کسری ها به نوع فرعی، محل و اندازه تومور شما بستگی دارد. انکولوژیست پرتودرمانی شما می تواند در مورد دوزی که برای شما تجویز می کند بیشتر با شما صحبت کند.

عوارض جانبی پرتودرمانی

تغییرات در پوست و خستگی شدید که با استراحت بهبود نمی‌یابد (خستگی) از عوارض جانبی رایج برای بسیاری از افرادی است که پرتودرمانی می‌کنند. سایر عوارض جانبی ممکن است به جایی از بدن شما بستگی داشته باشد که تابش آن را هدف قرار می دهد. 

عوارض جانبی پرتودرمانی اغلب شامل واکنش‌های پوستی در بخشی از بدن شما است که درمان را انجام می‌دهد. خستگی همچنین یک عارضه جانبی رایج برای افرادی است که تحت درمان هستند. اما عوارض جانبی دیگری نیز وجود دارد که به محل درمان بستگی دارد - یا اینکه کدام قسمت از بدن شما دارای لنفوم تحت درمان است.

واکنش پوست

واکنش پوست ممکن است مانند یک آفتاب سوختگی بد به نظر برسد و اگرچه می‌تواند باعث ایجاد تاول و "خط برنزه" دائمی شود، اما در واقع سوختگی نیست. این نوعی درماتیت یا واکنش التهابی پوستی است که فقط در پوست بالای ناحیه تحت درمان اتفاق می‌افتد. 

واکنش‌های پوستی گاهی ممکن است تا حدود 2 هفته پس از پایان درمان بدتر شوند، اما باید ظرف یک ماه پس از پایان درمان بهبود یافته باشند.

تیم پرتودرمانی شما می‌تواند در مورد بهترین راه برای مدیریت این واکنش‌های پوستی و اینکه کدام محصولات مانند مرطوب‌کننده‌ها یا کرم‌ها برای شما بهترین کار را دارند، با شما صحبت کنند. با این حال، برخی از مواردی که ممکن است کمک کند عبارتند از:

• پوشیدن لباس های گشاد
• استفاده از ملحفه با کیفیت
• پودر لباسشویی ملایم در ماشین لباسشویی شما – برخی برای پوست های حساس طراحی شده اند
• پوست خود را به آرامی با جایگزین های «بدون صابون» یا یک صابون ملایم بشویید 
• حمام یا دوش گرفتن کوتاه و ولرم
• اجتناب از محصولات مبتنی بر الکل روی پوست
• از مالیدن پوست خودداری کنید
• پوست خود را خنک نگه دارید
• در بیرون از منزل بپوشانید و در صورت امکان از نور خورشید روی ناحیه تحت درمان خود اجتناب کنید. هنگام بیرون از منزل از کلاه و ضد آفتاب استفاده کنید
• از استخرهای شنا خودداری کنید

خستگی

خستگی احساس خستگی مفرط حتی پس از استراحت است. این می تواند به دلیل استرس اضافه ای که بدن شما در طول درمان تحت آن قرار دارد و تلاش برای ساخت سلول های سالم جدید، درمان های روزانه و استرس ناشی از زندگی با لنفوم و درمان های آن باشد.

خستگی می تواند بلافاصله پس از شروع پرتودرمانی شروع شود و تا چند هفته پس از اتمام آن ادامه یابد.

برخی از مواردی که می تواند به شما در مدیریت خستگی کمک کند می تواند شامل موارد زیر باشد:

• اگر زمان دارید، از قبل برنامه ریزی کنید، یا از عزیزانتان بخواهید که از قبل غذاهایی را آماده کنند که فقط باید گرم کنید. غذاهای پر پروتئین مانند گوشت قرمز، تخم مرغ و سبزیجات سبز برگ می توانند به بدن شما در ساخت سلول های سالم جدید کمک کنند.
• نشان داده است که ورزش سبک سطوح انرژی و خستگی را بهبود می بخشد، بنابراین فعال ماندن ممکن است به کمبود انرژی و به خواب رفتن کمک کند.
• به بدن خود گوش دهید و در صورت نیاز استراحت کنید
• خستگی خود را ردیابی کنید، اگر می‌دانید که معمولاً در زمان خاصی از روز بدتر است، می‌توانید فعالیت‌هایی را پیرامون آن برنامه‌ریزی کنید
• یک الگوی خواب طبیعی داشته باشید - حتی اگر احساس خستگی می کنید، سعی کنید در زمان های معمول خود به رختخواب بروید و از خواب بیدار شوید. درمان‌های مکمل از جمله آرامش‌درمانی، یوگا، مدیتیشن و تمرکز حواس ممکن است به شما کمک کند.
• در صورت امکان از استرس دوری کنید.

در برخی موارد، خستگی ممکن است ناشی از عوامل دیگری مانند شمارش خون پایین باشد. در این صورت، ممکن است برای بهبود شمارش خون به شما پیشنهاد تزریق خون داده شود.

اگر با خستگی دست و پنجه نرم می کنید، مهم است که به پزشک خود اطلاع دهید. 

سایر عوارض جانبی می تواند شامل موارد زیر باشد:

• ریزش مو - اما فقط در ناحیه تحت درمان
• تهوع
• اسهال یا گرفتگی معده
• التهاب - به اندام های شما در نزدیکی محل تحت درمان

ویدئویی که در پایین این بخش انواع درمان قرار دارد، اطلاعات بیشتری در مورد آنچه که باید با پرتودرمانی از جمله عوارض جانبی انتظار داشت، ارائه می‌کند.

شیمی درمانی (شیمی درمانی) سالهاست که برای درمان سرطان استفاده می شود. انواع مختلفی از داروهای شیمی درمانی وجود دارد و شما ممکن است بیش از یک نوع شیمی درمانی برای درمان CLL یا لنفوم خود داشته باشید. هر گونه عوارض جانبی که دریافت می کنید بستگی به داروهای شیمی درمانی شما دارد. 

شیمی درمانی چگونه کار می کند؟

شیمی درمانی با حمله مستقیم به سلول هایی که به سرعت در حال رشد هستند، عمل می کند. به همین دلیل است که اغلب برای لنفوم های تهاجمی یا با رشد سریع به خوبی کار می کند. با این حال، این عمل در برابر سلول‌های با رشد سریع نیز می‌تواند باعث عوارض جانبی ناخواسته در برخی افراد شود، مانند ریزش مو، زخم‌ها و درد دهان (موکوزیت)، حالت تهوع و اسهال.

از آنجایی که شیمی درمانی می تواند بر هر سلولی که به سرعت در حال رشد است تأثیر بگذارد و نمی تواند تفاوت بین سلول های سالم و سلول های لنفوم سرطانی را تشخیص دهد، به آن «درمان سیستمیک» می گویند، به این معنی که هر سیستمی از بدن شما می تواند تحت تأثیر عوارض جانبی ناشی از شیمی درمانی قرار گیرد.

شیمی درمانی های مختلف در مراحل مختلف رشد به لنفوم حمله می کنند. برخی از شیمی‌درمانی‌ها به سلول‌های سرطانی در حال استراحت حمله می‌کنند، برخی به سلول‌هایی که تازه در حال رشد هستند، و برخی به سلول‌های لنفومایی که بسیار بزرگ هستند حمله می‌کنند. با دادن داروهای شیمی درمانی که در مراحل مختلف روی سلول ها کار می کنند، این امکان وجود دارد که سلول های لنفوم بیشتری را از بین ببرند و نتیجه بهتری بگیرند. با استفاده از شیمی‌درمانی‌های مختلف، می‌توانیم دوزها را نیز کمی کاهش دهیم که این به معنای داشتن عوارض جانبی کمتر از هر دارو است و در عین حال بهترین نتیجه را دریافت می‌کنیم.

شیمی درمانی چگونه تجویز می شود؟

بسته به نوع فرعی و موقعیت شما، شیمی درمانی می تواند به روش های مختلفی تجویز شود. برخی از راه هایی که شیمی درمانی می تواند انجام دهد عبارتند از:

• به صورت داخل وریدی (IV) - از طریق یک قطره در رگ شما (شایع ترین).
• قرص، کپسول یا مایع خوراکی – از راه خوراکی مصرف شود.
• داخل نخاعی - توسط پزشک با سوزن در پشت و مایعی که نخاع و مغز شما را احاطه کرده است به شما داده می شود.
• زیر جلدی - تزریق (سوزن) به بافت چربی زیر پوست شما. معمولاً در شکم شما (ناحیه شکم) داده می شود اما می تواند در قسمت بالای بازو یا پای شما نیز تزریق شود.
• موضعی – برخی از لنفوم های پوست (پوستی) ممکن است با کرم شیمی درمانی درمان شوند.

چرخه شیمی درمانی چیست؟

شیمی درمانی به صورت "چرخه" انجام می شود، به این معنی که شما شیمی درمانی خود را طی یک یا چند روز انجام می دهید، سپس قبل از انجام شیمی درمانی بیشتر، دو یا سه هفته استراحت خواهید داشت. این کار به این دلیل انجام می شود که سلول های سالم شما قبل از دریافت درمان بیشتر به زمان نیاز دارند تا بهبود یابند.

به یاد داشته باشید که در بالا ذکر کردیم که شیمی درمانی با حمله به سلول های در حال رشد سریع عمل می کند. برخی از سلول‌های با رشد سریع شما می‌توانند شامل سلول‌های خونی سالم شما نیز باشند. هنگامی که شیمی درمانی می کنید، این میزان ممکن است کم شود. 

خبر خوب این است که سلول های سالم شما سریعتر از سلول های لنفوم بهبود می یابند. بنابراین پس از هر دور – یا چرخه درمان، زمانی که بدنتان برای ساخت سلول های خوب جدید کار می کند، استراحت خواهید داشت. هنگامی که این سلول ها به سطح ایمن برگشتند، چرخه بعدی را خواهید داشت – این معمولاً دو یا سه هفته بسته به پروتکلی است که دارید، اما اگر بهبودی سلول های شما بیشتر طول بکشد، ممکن است پزشک استراحت طولانی تری را پیشنهاد کند. آنها همچنین ممکن است برخی از درمان های حمایتی را برای کمک به بهبود سلول های خوب شما ارائه دهند. اطلاعات بیشتر در مورد درمان های حمایتی را می توانید در ادامه این صفحه بیابید. 

اطلاعات بیشتر در مورد پروتکل های درمانی و عوارض جانبی آنها

بسته به نوع فرعی لنفوم شما ممکن است چهار، شش یا بیشتر سیکل داشته باشید. وقتی همه این چرخه ها کنار هم قرار می گیرند، پروتکل یا رژیم شما نامیده می شود. اگر نام پروتکل شیمی درمانی خود را می دانید، می توانید اطلاعات بیشتر، از جمله عوارض جانبی مورد انتظار روی آن را در اینجا بیابید.

برای اطلاعات بیشتر در مورد شیمی درمانی، روی دکمه پایین قسمت انواع درمان کلیک کنید تا ویدیوی کوتاهی را مشاهده کنید.

آنتی بادی های مونوکلونال (MABs) اولین بار برای درمان لنفوم در اواخر دهه 1990 مورد استفاده قرار گرفتند. با این حال، در سال‌های اخیر، آنتی‌بادی‌های مونوکلونال بیشتری تولید شده‌اند. آنها می توانند مستقیماً علیه لنفوم شما عمل کنند یا سلول های ایمنی خود را به سلول های لنفوم جذب کنند تا به آن حمله کنند و آن را بکشند. شناسایی MABها آسان است زیرا وقتی از نام عمومی آنها (نه نام تجاری آنها) استفاده می کنید، همیشه با سه حرف "mab" ختم می شوند. نمونه هایی از MAB که معمولا برای درمان لنفوم استفاده می شوند عبارتند از ریتوکسیMAB، اوبینوتوزوMAB، پمبرولیزوmab

برخی از MABها مانند ریتوکسیماب و اوبینوتوزوماب در کنار شیمی درمانی جانبی برای درمان لنفوم شما استفاده می شوند. اما آنها همچنین اغلب به عنوان یک "نگهداری" رفتار. این زمانی است که شما درمان اولیه خود را به پایان رسانده اید و پاسخ خوبی داشته اید. سپس برای حدود دو سال فقط MAB را دارید. این کمک می کند که لنفوم شما برای مدت طولانی تری در حال بهبودی باشد.

آنتی بادی های مونوکلونال چگونه کار می کنند؟

آنتی بادی های مونوکلونال تنها در صورتی علیه لنفوم عمل می کنند که پروتئین های خاص یا نقاط بازرسی ایمنی روی خود داشته باشند. همه سلول های لنفوم این نشانگرها را ندارند و برخی ممکن است فقط یک نشانگر داشته باشند، در حالی که برخی دیگر ممکن است بیشتر داشته باشند. نمونه هایی از این موارد عبارتند از CD20، CD30 و PD-L1 یا PD-L2. آنتی بادی های مونوکلونال می توانند به روش های مختلف با سرطان مبارزه کنند:

مستقیم

درگیر شدن سیستم ایمنی 

مهارکننده های سیتوکین

مهارکننده‌های سیتوکین علاوه بر MAB بودن، نوعی ایمونوتراپی نیز هستند، زیرا با هدف قرار دادن سیستم ایمنی بدن شما کار می‌کنند.

برخی از عوارض جانبی نادر مهارکننده های سیتوکین می تواند منجر به تغییرات دائمی مانند مشکلات تیروئید، دیابت نوع 2 یا مشکلات باروری شود. ممکن است لازم باشد این موارد با داروهای دیگر یا با پزشک متخصص متفاوت مدیریت شوند. در مورد خطرات درمان با پزشک خود صحبت کنید.

آنتی بادی های مونوکلونال دو اختصاصی

متصل

اطلاعات بیشتر

عوارض جانبی آنتی بادی های مونوکلونال (MABs)

• تب، لرز یا لرز (سخت)
• درد و دردهای عضلانی
• اسهال
• راش روی پوست شما
• حالت تهوع و یا استفراغ
• فشار خون پایین (افت فشار خون)
• علائم آنفلوانزا

ایمونوتراپی اصطلاحی است که برای درمان هایی استفاده می شود که به جای لنفوم، سیستم ایمنی بدن شما را هدف قرار می دهد. آنها این کار را انجام می دهند تا چیزی را در مورد نحوه تشخیص و مبارزه سیستم ایمنی با لنفوم شما تغییر دهند.

انواع مختلف درمان را می توان ایمونوتراپی در نظر گرفت. برخی از MAB ها به نام مهارکننده های ایمونوتیک ایست یا مهارکننده های سیتوکین نوعی ایمونوتراپی هستند. اما درمان های دیگری مانند برخی از درمان های هدفمند یا درمان با سلول های T CAR نیز از انواع ایمونوتراپی هستند. 

برخی از سلول های لنفوم با نشانگر خاصی روی سلول رشد می کنند که سلول های سالم شما فاقد آن هستند. درمان‌های هدفمند، داروهایی هستند که فقط آن نشانگر خاص را تشخیص می‌دهند، بنابراین می‌توانند تفاوت بین لنفوم و سلول‌های سالم را تشخیص دهند. 

سپس درمان‌های هدفمند به نشانگر روی سلول لنفوم متصل می‌شوند و از دریافت هرگونه سیگنال برای رشد و گسترش آن جلوگیری می‌کنند. این باعث می شود لنفوم قادر به دریافت مواد مغذی و انرژی مورد نیاز برای رشد نباشد و در نتیجه سلول لنفوم می میرد. 

با چسباندن فقط به نشانگرهای روی سلول های لنفوم، درمان هدفمند می تواند از آسیب رساندن به سلول های سالم شما جلوگیری کند. این منجر به عوارض جانبی کمتری نسبت به درمان های سیستمیک مانند شیمی درمانی می شود، که نمی تواند تفاوت بین لنفوم و سلول های سالم را تشخیص دهد. 

عوارض جانبی درمان هدفمند

شما هنوز هم می توانید عوارض جانبی از درمان هدفمند دریافت کنید. برخی از آن‌ها می‌توانند مشابه عوارض جانبی سایر درمان‌های ضد سرطان باشند، اما به‌طور متفاوتی مدیریت می‌شوند. مطمئن شوید که با پزشک یا پرستار متخصص خود در مورد اینکه چه عوارض جانبی را باید در نظر بگیرید و در صورت بروز آنها چه کاری باید انجام دهید، صحبت کنید.  

عوارض جانبی رایج درمان هدفمند می تواند شامل موارد زیر باشد:

• اسهال
• بدن درد و درد
• خونریزی و کبودی
• عفونت
• خستگی

بسیاری از درمان‌های هدفمند، برخی از شیمی‌درمانی‌ها و ایمونوتراپی‌ها از طریق دهان به‌صورت قرص یا کپسول مصرف می‌شوند. درمان‌های ضد سرطانی که از طریق دهان مصرف می‌شوند اغلب «درمان‌های خوراکی» نیز نامیده می‌شوند. مهم است که بدانید آیا درمان خوراکی شما یک درمان هدفمند است یا یک شیمی درمانی. اگر مطمئن نیستید از پزشک یا پرستار خود بپرسید. 

عوارض جانبی که باید به آنها توجه کنید و نحوه مدیریت آنها بسته به نوع درمان خوراکی شما متفاوت خواهد بود.

برخی از درمان‌های خوراکی رایج که برای درمان لنفوم استفاده می‌شوند در زیر فهرست شده‌اند.

درمان های خوراکی - شیمی درمانی

درمان خوراکی - هدفمند و ایمونوتراپی

سلول بنیادی چیست؟

برای درک پیوند سلول های بنیادی یا مغز استخوان، باید بدانید که سلول بنیادی چیست.

سلول های بنیادی سلول های خونی بسیار نابالغی هستند که در مغز استخوان شما رشد می کنند. آنها خاص هستند زیرا توانایی تبدیل شدن به سلول های خونی مورد نیاز بدن شما را دارند، از جمله:

• گلبول های قرمز - که اکسیژن را در سراسر بدن شما حمل می کنند
• هر یک از گلبول های سفید شما از جمله لنفوسیت ها و نوتروفیل های شما که از شما در برابر بیماری و عفونت محافظت می کنند
• پلاکت‌ها - که در صورت ضربه زدن یا آسیب رساندن به خون به لخته شدن خون شما کمک می‌کنند تا خونریزی یا کبودی بیش از حد نداشته باشید.

بدن ما هر روز میلیاردها سلول بنیادی جدید می‌سازد، زیرا سلول‌های خونی ما برای همیشه ساخته نشده‌اند. بنابراین هر روز بدن ما سخت کار می کند تا سلول های خونی خود را در تعداد مناسب نگه دارد. 

پیوند سلول های بنیادی یا مغز استخوان چیست؟

پیوند سلول های بنیادی روشی است که ممکن است برای درمان لنفوم شما استفاده شود یا اگر احتمال عود لنفوم شما زیاد باشد (بازگشت) شما را برای مدت طولانی تری در حالت بهبودی نگه دارد. همچنین ممکن است در صورت عود لنفوم، پزشک پیوند سلول های بنیادی را برای شما توصیه کند.

پیوند سلول های بنیادی یک روش پیچیده و تهاجمی است که در مراحل مختلف انجام می شود. بیمارانی که تحت پیوند سلول های بنیادی قرار می گیرند ابتدا با شیمی درمانی به تنهایی یا همراه با رادیوتراپی آماده می شوند. شیمی درمانی مورد استفاده در پیوند سلول های بنیادی با دوزهای بالاتر از حد معمول انجام می شود. انتخاب شیمی درمانی انجام شده در این مرحله به نوع و هدف پیوند بستگی دارد. سه مکان وجود دارد که سلول های بنیادی برای پیوند را می توان از آنها جمع آوری کرد:

1. سلول های مغز استخوان: سلول های بنیادی مستقیماً از مغز استخوان جمع آوری می شوند و a نامیده می شوند پیوند مغز استخوان (BMT).

2. سلول های بنیادی محیطی: سلول های بنیادی از خون محیطی جمع آوری می شوند و به آن a می گویند پیوند سلول های بنیادی خون محیطی (PBSCT). این رایج ترین منبع سلول های بنیادی است که برای پیوند استفاده می شود.

3. خون بند ناف: سلول های بنیادی پس از تولد نوزاد از بند ناف جمع آوری می شوند. به این می گویند a پیوند خون بند ناف، جایی که این موارد بسیار کمتر از پیوندهای محیطی یا مغز استخوان است.

اطلاعات بیشتر در مورد پیوند سلول های بنیادی

برای اطلاعات بیشتر در مورد پیوند سلول های بنیادی به صفحات وب زیر مراجعه کنید.

پیوند سلول های بنیادی - یک مرور کلی

پیوند سلول های بنیادی اتولوگ - استفاده از سلول های بنیادی خودتان

پیوند سلول های بنیادی آلوژنیک – استفاده از سلول های بنیادی شخص دیگری (اهداکننده).

درمان با سلول T CAR یک درمان جدیدتر است که از سیستم ایمنی بدن شما برای مبارزه با لنفوم استفاده می کند و آن را تقویت می کند. این فقط برای افراد مبتلا به انواع خاصی از لنفوم در دسترس است از جمله:

• لنفوم سلول B اولیه مدیاستن (PMBCL)
• لنفوم سلول B بزرگ منتشر یا مقاوم به درمان (DLBCL)
• لنفوم فولیکولی تبدیل شده (FL)
• لنفوم لنفوبلاستیک حاد سلول B (B-ALL) برای افراد 25 ساله یا کمتر

همه افرادی که در استرالیا دارای زیرگروه واجد شرایط لنفوم هستند و معیارهای لازم را دارند می توانند درمان با سلول T CAR را دریافت کنند. با این حال، برای برخی از افراد، ممکن است برای دسترسی به این درمان نیاز به سفر و اقامت در یک شهر بزرگ یا ایالت دیگری داشته باشید. هزینه های این کار از طریق صندوق درمان تامین می شود، بنابراین برای دسترسی به این درمان نباید هزینه سفر یا اقامت خود را پرداخت کنید. هزینه های یک مراقب یا پشتیبان نیز پوشش داده می شود.

برای یافتن اطلاعاتی در مورد نحوه دسترسی به این درمان لطفاً از پزشک خود در مورد برنامه های حمایت از بیمار سؤال کنید. شما همچنین می توانید ما را ببینید صفحه وب CAR T-cell therapy در اینجا برای اطلاعات بیشتر در مورد درمان با سلول T CAR.

درمان با سلول T CAR کجا ارائه می شود؟

در استرالیا، درمان با سلول های T CAR در حال حاضر در مراکز زیر ارائه می شود:

• استرالیای غربی – بیمارستان فیونا استنلی.
• نیو ساوت ولز - شاهزاده سلطنتی آلفرد.
• نیو ساوت ولز - بیمارستان Westmead.
• ویکتوریا – مرکز سرطان پیتر مک کالوم.
• ویکتوریا – بیمارستان آلفرد.
• کوئینزلند - رویال بریزبن و بیمارستان زنان.
• استرالیای جنوبی - با ما همراه باشید.

همچنین کارآزمایی‌های بالینی وجود دارد که به دنبال درمان با سلول‌های T CAR برای سایر زیرگروه‌های لنفوم هستند. اگر علاقه مند هستید، از پزشک خود در مورد آزمایشات بالینی که ممکن است واجد شرایط آن باشید، بپرسید.

برای اطلاعات در مورد درمان با سلول T CAR، اینجا کلیک کنید. این پیوند شما را به داستان کیم می‌برد، جایی که او در مورد تجربه‌اش از گذراندن دوره‌های درمانی با سلول‌های T CAR برای درمان لنفوم سلول B منتشر منتشر (DLBCL) صحبت می‌کند. پیوندهای بیشتر برای اطلاعات بیشتر در مورد درمان با سلول T CAR نیز ارائه شده است.

همچنین می توانید با کلیک بر روی دکمه "تماس با ما" در پایین این صفحه با ما در Lymphoma Australia تماس بگیرید.

برخی از لنفوم ها می توانند در اثر عفونت ایجاد شوند. در این موارد نادر، لنفوم را می توان با درمان عفونت درمان کرد. 

برای برخی از انواع لنفوم، مانند لنفوم های MALT ناحیه حاشیه ای، رشد لنفوم متوقف می شود و در نهایت پس از از بین رفتن عفونت ها به طور طبیعی می میرد. این در MALT معده ناشی از عفونت هلیکوباکتر پیلوری یا برای MALTهای غیر معده که علت آن عفونت در داخل یا اطراف چشم است، رایج است. 

ممکن است برای برداشتن کامل لنفوم از جراحی استفاده شود. این ممکن است در صورتی انجام شود که یک ناحیه محلی از لنفوم دارید که به راحتی قابل برداشتن باشد. همچنین در صورت ابتلا به لنفوم طحال ممکن است برای برداشتن کل طحال مورد نیاز باشد. به این جراحی اسپلنکتومی می گویند. 

طحال شما عضو اصلی سیستم ایمنی و لنفاوی شماست. جایی است که بسیاری از لنفوسیت‌های شما زندگی می‌کنند و سلول‌های B آنتی‌بادی برای مبارزه با عفونت می‌سازند.

طحال شما همچنین به فیلتر کردن خون کمک می کند، گلبول های قرمز قدیمی را می شکند تا راه را برای سلول های جدید سلامت باز کند و گلبول های سفید و پلاکت ها را ذخیره می کند که به لخته شدن خون شما کمک می کند. اگر نیاز به طحال برداری دارید، پزشک در مورد اقدامات احتیاطی که ممکن است پس از جراحی لازم باشد با شما صحبت خواهد کرد.

کارآزمایی‌های بالینی راه مهمی برای یافتن درمان‌های جدید یا ترکیبی از درمان‌ها برای بهبود نتایج برای بیماران مبتلا به لنفوم یا CLL است. آنها همچنین می توانند به شما این فرصت را بدهند که انواع جدیدی از درمان را امتحان کنید که قبلاً برای نوع لنفوم شما تأیید نشده است.

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد آزمایشات بالینی، لطفاً از صفحه وب ما در اینجا دیدن کنید درک کارآزمایی های بالینی با کلیک کردن اینجا.

انجام درمان انتخاب شماست. هنگامی که تمام اطلاعات مرتبط را در اختیار داشتید و فرصت پرسیدن سؤالات را داشتید، نحوه ادامه کار به شما بستگی دارد.

در حالی که اکثر مردم درمان را انتخاب می کنند، برخی ممکن است تصمیم بگیرند که درمان نشوند. هنوز مراقبت‌های حمایتی زیادی وجود دارد که می‌توانید به آن‌ها دسترسی داشته باشید تا به شما کمک کند تا زمانی که ممکن است خوب زندگی کنید و امور خود را سازماندهی کنید.

تیم‌های مراقبت تسکینی و مددکاران اجتماعی یک پشتیبانی عالی برای کمک به سازمان‌دهی امور در زمانی که برای پایان زندگی آماده می‌شوید، یا برای مدیریت علائم هستند. 

در مورد ارجاع به این تیم ها با پزشک خود صحبت کنید.