عکس فوری سریع از لنفوم سلول B منتشر (DLBCL) در کودکان
این بخش توضیح مختصری در مورد لنفوم منتشر سلول B بزرگ (DLBCL) در کودکان 0-14 ساله است. برای اطلاعات عمیق تر، بخش های اضافی زیر را مرور کنید.
آن چیست؟
لنفوم سلول B منتشر بزرگ (DLBCL) یک لنفوم غیر هوچکین سلول B تهاجمی (با رشد سریع) است. از لنفوسیت های B (گلبول های سفید) که به طور غیرقابل کنترلی رشد می کنند، ایجاد می شود. این لنفوسیت های B غیر طبیعی در بافت لنفاوی و غدد لنفاوی، در داخل سیستم لنفاوی، که بخشی از سیستم ایمنی است، جمع می شوند. از آنجایی که بافت لنفاوی در کل بدن یافت می شود، DLBCL می تواند تقریباً در هر قسمت از بدن شروع شود و تقریباً به هر عضو یا بافتی در بدن گسترش یابد.
چه کسی روی آن تأثیر می گذارد؟
DLBCL حدود 15 درصد از کل لنفوم هایی را که در کودکان رخ می دهد تشکیل می دهد. DLBCL در پسران بیشتر از دختران است. DLBCL شایع ترین زیرگروه لنفوم در بزرگسالان است که حدود 30 درصد از موارد لنفوم بزرگسالان را تشکیل می دهد.
درمان و پیش آگهی
DLBCL در کودکان پیش آگهی (چشم انداز) عالی دارد. حدود 90 درصد از کودکان پس از دریافت شیمی درمانی و ایمونوتراپی استاندارد درمان می شوند. تحقیقات زیادی برای درمان این لنفوم انجام شده است، با تاکید بر بررسی چگونگی کاهش عوارض دیررس یا عوارض جانبی ناشی از درمان سمی که می تواند ماه ها تا سال ها پس از درمان رخ دهد.
مروری بر لنفوم سلول B منتشر بزرگ (DLBCL) در کودکان
لنفوم گروهی از سرطان ها هستند سیستم لنفاوی. لنفوم زمانی اتفاق می‌افتد که لنفوسیت‌ها، که نوعی گلبول سفید هستند، یک جهش DNA به دست آورند. نقش لنفوسیت ها مبارزه با عفونت است، به عنوان بخشی از بدن سیستم ایمنی. وجود دارد لنفوسیت های B (سلول های B) و لنفوسیت های T (سلول های T) که نقش های متفاوتی دارند.
در DLBCL سلول های لنفوم تقسیم می شوند و به طور غیرقابل کنترلی رشد می کنند یا در زمانی که باید نمی میرند. دو نوع اصلی لنفوم وجود دارد. نامیده می شوند لنفوم هوچکین (HL) و لنفوم غیر هوچکین (NHL). لنفوم ها بیشتر به موارد زیر تقسیم می شوند:
- لنفوم ناتوان (آهسته رشد).
- لنفوم تهاجمی (با رشد سریع).
- لنفوم سلول B لنفوسیت های سلول B غیر طبیعی هستند و شایع ترین آنها هستند. لنفوم های سلول B حدود 85 درصد از کل لنفوم ها را تشکیل می دهند
- لنفوم سلول T لنفوسیت های غیر طبیعی سلول T هستند. لنفوم های سلول T حدود 15 درصد از کل لنفوم ها را تشکیل می دهند
لنفوم سلول B منتشر بزرگ (DLBCL) یک لنفوم غیر هوچکین سلول B تهاجمی (با رشد سریع) است. DLBCL حدود 15 درصد از تمام لنفوم هایی را که در کودکان رخ می دهد تشکیل می دهد. DLBCL شایع ترین لنفوم در بزرگسالان است که حدود 30 درصد از کل موارد لنفوم را در بزرگسالان تشکیل می دهد.
DLBCL از سلول های B بالغ از مرکز زایایی یک غدد لنفاوی یا از سلول های B شناخته شده به عنوان سلول های B فعال ایجاد می شود. بنابراین، دو نوع رایج DLBCL وجود دارد:
- سلول B مرکز ژرمینال (GCB)
- سلول B فعال شده (ABC)
علت دقیق DLBCL در کودکان مشخص نیست. اغلب اوقات هیچ توضیح منطقی برای اینکه کودک کجا یا چگونه به سرطان مبتلا شده است وجود ندارد و هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد والدین و مراقبان/ سرپرستان می توانند از ایجاد لنفوم جلوگیری کرده یا آن را ایجاد کرده باشند.
چه کسانی تحت تأثیر لنفوم سلول B منتشر بزرگ (DLBCL) هستند؟
لنفوم سلول B منتشر بزرگ (DLBCL) می تواند در افراد با هر سن یا جنسیتی رخ دهد. DLBCL بیشتر در کودکان بزرگتر و بزرگسالان جوان (افراد 10 تا 20 سال) دیده می شود. در پسران بیشتر از دختران رخ می دهد.
علت DLBCL مشخص نیست. هیچ کاری که انجام داده اید یا نکرده اید که باعث این شده باشد وجود ندارد. این عفونی نیست و نمی تواند به افراد دیگر منتقل شود.
در حالی که دلایل احتمالی DLBCL مشخص نیست، برخی از آنها وجود دارد عوامل خطر که با لنفوم همراه بوده اند. همه افرادی که این عوامل خطر را دارند به DLBCL مبتلا نمی شوند. عوامل خطر عبارتند از (اگرچه خطر هنوز بسیار کم است):
- عفونت قبلی با ویروس اپشتین بار (EBV) - این ویروس عامل شایع تب غدد است.
- سیستم ایمنی ضعیف به دلیل بیماری نقص ایمنی ارثی (بیماری خود ایمنی مانند دیسکراتوزیس مادرزادی، لوپوس سیستمیک، آرتریت روماتوئید)
- عفونت HIV
- داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی که برای جلوگیری از رد پس از پیوند عضو مصرف می شود
- وجود یک برادر یا خواهر مبتلا به لنفوم (به خصوص دوقلوها) به عنوان یک پیوند ژنتیکی نادر خانوادگی با این بیماری پیشنهاد شده است (این بسیار نادر است و انجام آزمایش ژنتیکی برای خانواده ها توصیه نمی شود)
تشخیص لنفوم در کودک می تواند یک تجربه بسیار استرس زا و احساسی باشد، هیچ واکنش درست یا نادرستی وجود ندارد. این اغلب ویرانگر و تکان دهنده است، مهم است که به خود و خانواده خود فرصت دهید تا رسیدگی کنید و غمگین شوید. همچنین مهم است که وزن این تشخیص را به تنهایی تحمل نکنید، تعدادی از سازمان های حمایتی وجود دارند که در این مدت به شما و خانواده شما کمک می کنند. اینجا کلیک کنید برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد حمایت از خانواده هایی که کودک یا جوان مبتلا به لنفوم دارند.
انواع لنفوم منتشر بزرگ سلول B (DLBCL) در کودکان
لنفوم سلول B منتشر بزرگ (DLBCL) را می توان بر اساس نوع سلول B که از آن رشد کرده است به زیرگروه هایی تقسیم کرد (به نام سلول منشاء).
- لنفوم سلول B مرکز ژرمینال (GBC): نوع GCB در بیماران اطفال شایع تر از نوع ABC است. احتمال ابتلای افراد جوان به بیماری نوع GCB (80-95٪ در 0-20 سال) بیشتر از بزرگسالان است و در مقایسه با نوع ABC با نتایج بهبود یافته همراه است.
- لنفوم سلول B فعال (ABC): نوع ABC از مکان‌های مرکز پس از ژرمینال (سلول) می‌آید، زیرا یک بدخیمی بالغ‌تر از سلول‌های B است. این نوع ABC نامیده می شود زیرا سلول های B فعال شده اند و به عنوان کمک کنندگان خط مقدم پاسخ های ایمنی کار می کنند.
DLBCL را می توان به عنوان سلول B مرکز ژرمینال (GCB) یا سلول B فعال (ABC) طبقه بندی کرد. پاتولوژیست که بیوپسی غدد لنفاوی شما را بررسی می کند، می تواند با جستجوی پروتئین های خاصی روی سلول های لنفوم، تفاوت بین آنها را تشخیص دهد. در حال حاضر از این اطلاعات برای درمان مستقیم استفاده نمی شود. با این حال، دانشمندان در حال انجام تحقیقاتی هستند تا دریابند که آیا درمان‌های مختلف در برابر انواع مختلف DLBCL که از سلول‌های مختلف ایجاد می‌شوند، موثر هستند یا خیر.
علائم لنفوم منتشر سلول B بزرگ (DLBCL) در کودکان
اولین علائمی که بیشتر افراد متوجه آن می شوند یک توده یا توده های متعدد است که پس از چند هفته از بین نمی روند. ممکن است یک یا چند توده روی گردن، زیر بغل یا کشاله ران کودکتان احساس کنید. این توده ها غدد لنفاوی متورم هستند، جایی که لنفوسیت های غیر طبیعی در حال رشد هستند. این توده‌ها اغلب در یک قسمت از بدن کودک، معمولاً از سر، گردن یا قفسه سینه شروع می‌شوند و سپس به روشی قابل پیش‌بینی از یک قسمت از سیستم لنفاوی به قسمت دیگر گسترش می‌یابند. در مراحل پیشرفته، بیماری می تواند به ریه ها، کبد، استخوان ها، مغز استخوان یا سایر اندام ها سرایت کند.
نوع نادری از لنفوم وجود دارد که با توده مدیاستن تظاهر می کند که به آن معروف است لنفوم سلول B بزرگ مدیاستن اولیه (PMBCL). این لنفوم در گذشته به عنوان زیرگروه DLBCL طبقه بندی می شد اما از آن زمان به بعد دوباره طبقه بندی شده است. PMBCL زمانی است که لنفوم از سلول های B تیموس منشاء می گیرد. تیموس یک اندام لنفاوی است که مستقیماً در پشت جناغ (سینه) قرار دارد.
شایع ترین علائم DLBCL عبارتند از:
- تورم بدون درد غدد لنفاوی در گردن، زیر بغل، کشاله ران یا قفسه سینه
- تنگی نفس - به دلیل بزرگ شدن غدد لنفاوی در قفسه سینه یا توده مدیاستن
- سرفه (معمولاً سرفه خشک)
- خستگی
- مشکل در بهبودی پس از عفونت
- خارش پوست (خارش)
علائم B اصطلاحی است که علائم زیر را توصیف می کند:
- تعریق شبانه (به خصوص در شب، جایی که ممکن است لازم باشد لباس خواب و رختخواب آنها را عوض کنید)
- تب های مداوم
- کاهش وزن نامعلوم
تقریباً 20٪ از کودکان مبتلا به DLBCL با توده در قسمت بالایی قفسه سینه ظاهر می شوند. به این "توده میانی" می گویند. توده ای در قفسه سینه می تواند باعث تنگی نفس، سرفه یا تورم سر و گردن به دلیل فشار تومور بر روی نای یا وریدهای بزرگ بالای قلب شود.
توجه به این نکته مهم است که بسیاری از این علائم به دلایلی غیر از سرطان مرتبط هستند، این بدان معناست که تشخیص لنفوم برای پزشکان دشوار است.
تشخیص لنفوم منتشر سلول B بزرگ (DLBCL)
A بیوپسی همیشه برای تشخیص لنفوم سلول B منتشر بزرگ مورد نیاز است. آ بیوپسی عملیاتی برای حذف a گره لنفاوی یا سایر بافت های غیر طبیعی را زیر میکروسکوپ توسط پاتولوژیست مشاهده کنید. بیوپسی معمولاً تحت بیهوشی عمومی برای کودکان انجام می شود تا به کاهش ناراحتی کمک کند.
به طور کلی، بیوپسی هسته یا بیوپسی گره اکسیزیونال بهترین گزینه تحقیقاتی است. این برای اطمینان از جمع آوری مقدار کافی بافت توسط پزشکان برای تکمیل آزمایشات لازم برای تشخیص است.
منتظر نتایج می تواند زمان سختی باشد ممکن است صحبت با خانواده، دوستان یا یک پرستار متخصص کمک کند.
مرحله بندی لنفوم سلول B منتشر بزرگ (DLBCL)
یک بار در تشخیص از DLBCL ساخته شده است، آزمایشات بیشتری لازم است تا ببینیم لنفوم در کجای بدن دیگر قرار دارد. به این می گویند صحنه سازی La استقرار لنفوم به پزشک کمک می کند تا بهترین درمان را برای کودک شما تعیین کند.
4 مرحله وجود دارد، از مرحله 1 (لنفوم در یک ناحیه) تا مرحله 4 (لنفوم گسترده یا پیشرفته).
- مرحله اولیه به معنای لنفوم مرحله 1 و برخی از مرحله 2 است. این را می توان "محلی" نیز نامید. مرحله 1 یا 2 به این معنی است که لنفوم در یک ناحیه یا چند ناحیه نزدیک به هم یافت می شود.
- مرحله پیشرفته یعنی لنفوم مرحله 3 و 4 است و لنفوم گسترده است. در بیشتر موارد، لنفوم به قسمت‌هایی از بدن که از یکدیگر دور هستند گسترش یافته است.
لنفوم مرحله پیشرفته به نظر نگران کننده است، اما لنفوم چیزی است که به عنوان سرطان سیستم شناخته می شود. می تواند در سراسر سیستم لنفاوی و بافت مجاور گسترش یابد. به همین دلیل است که برای درمان DLBCL به درمان سیستمیک (شیمی درمانی) نیاز است.
آزمون های T مورد نیاز ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- آزمایش خون (مانند: شمارش کامل خون، شیمی خون و سرعت رسوب گلبول قرمز (ESR) برای جستجوی شواهد التهاب)
- اشعه ایکس قفسه سینه - این تصاویر به شناسایی وجود بیماری در قفسه سینه کمک می کند
- اسکن توموگرافی گسیل پوزیترون (PET). - برای درک تمام نقاط بیماری در بدن قبل از شروع درمان انجام می شود
- اسکن توموگرافی کامپیوتری (CT)
- نمونه برداری از مغز استخوان (معمولاً در صورت شواهد بیماری پیشرفته انجام می شود)
- سوراخ بینی کمری - اگر مشکوک به لنفوم در مغز یا نخاع باشد
فرزند شما نیز ممکن است تحت تعدادی از تست های پایه قبل از شروع هر درمانی این برای بررسی عملکرد اندام است. اینها ممکن است در طول درمان و بعد از درمان تکرار شوند تا ارزیابی شود که آیا درمان بر عملکرد اندام تأثیر گذاشته است یا خیر. آزمایشات مورد نیاز ممکن است شامل موارد زیر باشد: ;
- معاینهی جسمی
- مشاهدات حیاتی (فشار خون، دما، و ضربان نبض)
- اسکن قلب
- اسکن کلیه
- تست های تنفسی
- آزمایش خون
بسیاری از اینها استقرار و تست های عملکرد اندام پس از درمان مجدداً انجام می شود تا بررسی شود که آیا درمان لنفوم مؤثر بوده و تأثیر درمان بر روی بدن نظارت شود.
پیش آگهی لنفوم منتشر سلول B بزرگ (DLBCL)
DLBCL در کودکان پیش آگهی (چشم انداز) عالی دارد. حدود 9 نفر از هر 10 کودک (90%) پس از دریافت استاندارد درمان می شوند شیمی درمانی و ایمن درمانی. تحقیقات زیادی در مورد درمان این لنفوم، با تاکید بر بررسی چگونگی کاهش عوارض دیررس یا عوارض جانبی ناشی از درمان سمی که می‌تواند ماه‌ها تا سال‌ها پس از درمان رخ دهد، وجود دارد.
بقای طولانی مدت و گزینه های درمانی به مجموعه ای از عوامل بستگی دارد، از جمله:
- سن کودک شما در هنگام تشخیص
- وسعت یا مرحله سرطان
- ظاهر سلول های لنفوم زیر میکروسکوپ (شکل، عملکرد و ساختار سلول ها)
- چگونه لنفوم به درمان پاسخ می دهد
درمان لنفوم منتشر بزرگ سلول B
هنگامی که تمام نتایج حاصل از بیوپسی و اسکن های مرحله بندی کامل شد، پزشک این موارد را بررسی می کند تا بهترین درمان ممکن را برای کودک شما انتخاب کند. در برخی از مراکز سرطان، پزشک با تیمی از متخصصان ملاقات خواهد کرد تا بهترین گزینه درمانی را مورد بحث قرار دهند. به این می گویند a تیم چند رشته ای (MDT) جلسه کاری.
پزشکان عوامل زیادی را در مورد لنفوم و سلامت عمومی کودک شما در نظر می گیرند تا تصمیم بگیرند چه زمانی و چه درمانی لازم است. این بر اساس؛
- مرحله و درجه لنفوم
- نشانه ها
- سن، سابقه پزشکی گذشته و سلامت عمومی
- سلامت جسمی و روانی فعلی
- شرایط اجتماعی
- ترجیحات خانوادگی
از آنجایی که DLBCL یک لنفوم با رشد سریع است، باید به سرعت درمان شود - اغلب طی چند روز تا چند هفته پس از تشخیص. درمان DLBCL شامل ترکیبی از شیمی درمانی و ایمونوتراپی
برخی از بیماران DLBCL نوجوان ممکن است با رژیم شیمی درمانی بزرگسالان تحت درمان قرار گیرند R-CHOP (ریتوکسیماب، سیکلوفسفامید، دوکسوروبیسین، وینکریستین و پردنیزولون). این اغلب به این بستگی دارد که آیا کودک شما در بیمارستان اطفال یا بزرگسالان تحت درمان است.
درمان استاندارد کودکان برای مرحله اولیه DLBCL (مرحله I-IIA):
- BFM-90/95: 2-4 سیکل شیمی درمانی بر اساس مرحله بیماری
- عوامل دارویی پروتکل عبارتند از: سیکلوفسفامید، سیتارابین، متوترکسات، مرکاپتوپورین، وینکریستین، پگاسپارگاز، پردنیزولون، پیراروبیسین، دگزامتازون.
- COG-C5961: 2-4 سیکل شیمی درمانی بر اساس مرحله بیماری
درمان استاندارد اطفال برای مرحله پیشرفته DLBCL (مرحله IIB-IVB):
- COG-C5961: 4 تا 8 سیکل شیمی درمانی بر اساس مرحله بیماری
- عوامل دارویی پروتکل عبارتند از: سیکلوفسفامید، سیتارابین، دوکسوروبیسین هیدروکلراید، اتوپوزید، متوترکسات، پردنیزولون، وین کریستین.
- BFM-90/95: 4-6 سیکل شیمی درمانی بر اساس مرحله بیماری
- عوامل دارویی پروتکل عبارتند از: سیکلوفسفامید، سیتارابین، متوترکسات، مرکاپتوپورین، وینکریستین، پگاسپارگاز، پردنیزولون، پیراروبیسین، دگزامتازون.
عوارض جانبی رایج درمان
درمان DLBCL با خطر ایجاد عوارض جانبی مختلف همراه است. هر رژیم درمانی دارای عوارض جانبی فردی است و پزشک معالج و/یا پرستار متخصص سرطان این موارد را قبل از شروع درمان برای شما و فرزندتان توضیح خواهند داد.
برخی از شایع‌ترین عوارض جانبی درمان لنفوم سلول B منتشر منتشر عبارتند از:
- کم خونی (گلبول های قرمز کم)
- ترومبوسیتوپنی (پلاکت کم)
- نوتروپنی (کم شدن گلبول های سفید خون)
- تهوع و استفراغ
- مشکلات روده مانند یبوست و اسهال
- خستگی
- کاهش باروری
تیم پزشکی شما، پزشک، پرستار سرطان یا داروساز، باید اطلاعاتی در مورد بیماری شما در اختیار شما قرار دهد رفتاراز عوارض جانبی شایع، چه علائمی را گزارش کنید و با چه کسی تماس بگیرید. اگر نه، لطفا این سوالات را بپرسید.
حفظ باروری
برخی از درمان های لنفوم می تواند باروری را کاهش دهد. این احتمال بیشتر با پروتکل های شیمی درمانی خاص (ترکیبی از داروها) و شیمی درمانی با دوز بالا که قبل از پیوند سلول های بنیادی استفاده می شود، بیشتر است. رادیوتراپی لگن نیز احتمال کاهش باروری را افزایش می دهد. برخی از درمان های آنتی بادی نیز ممکن است بر باروری تأثیر بگذارند، اما این کمتر واضح است.
پزشک شما باید در مورد اینکه آیا باروری ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد توصیه کند.
برای اطلاعات بیشتر یا مشاوره در مورد DLBCL اطفال، درمان، عوارض جانبی، پشتیبانی های موجود یا نحوه هدایت سیستم بیمارستان، لطفاً با خط پشتیبانی پرستار مراقبت از لنفوم تماس بگیرید. 1800 953 081 و یا ایمیل با ما در nurse@lymphoma.org.au
مراقبت های بعدی
پس از اتمام درمان، کودک شما اسکن مرحله بندی می شود. این اسکن‌ها برای بررسی میزان اثربخشی درمان هستند. اسکن ها به پزشکان نشان می دهد که چگونه لنفوم به درمان پاسخ داده است. این پاسخ به درمان نامیده می شود و می تواند به صورت زیر توصیف شود:
- پاسخ کامل (CR یا عدم وجود علائم لنفوم) یا الف
- پاسخ نسبی (PR یا هنوز لنفوم وجود دارد، اما اندازه آن کاهش یافته است)
پس از آن، کودک شما باید با قرار ملاقات های منظم، معمولاً هر 3 تا 6 ماه، توسط پزشک خود پیگیری شود. این قرار ملاقات ها مهم هستند تا تیم پزشکی بتواند بررسی کند که آنها تا چه اندازه بهبود می یابند. این قرار ملاقات ها فرصت خوبی را برای شما فراهم می کند تا در مورد هر گونه نگرانی که دارید با پزشک یا پرستار صحبت کنید. تیم پزشکی می خواهد بداند فرزند شما و شما چه احساسی از نظر جسمی و روحی دارید و به موارد زیر:
- بررسی اثربخشی درمان
- هرگونه عوارض جانبی مداوم ناشی از درمان را کنترل کنید
- هر گونه اثرات دیررس ناشی از درمان را در طول زمان کنترل کنید
- علائم عود لنفوم را کنترل کنید
فرزند شما احتمالاً در هر قرار ملاقات معاینه فیزیکی و آزمایش خون انجام می دهد. به غیر از بلافاصله پس از درمان برای بررسی نحوه عملکرد درمان، اسکن معمولا انجام نمی شود مگر اینکه دلیل خاصی برای آن وجود داشته باشد. اگر فرزند شما خوب باشد، قرار ملاقات ها ممکن است به مرور زمان کمتر شود.
مدیریت عود کننده یا مقاوم به درمان DLBCL
عود کرده است لنفوم زمانی است که سرطان عود کرده است، نسوز لنفوم زمانی است که سرطان به آن پاسخ نمی دهد خط اول درمان. برای برخی از کودکان و جوانان، DLBCL عود می کند و در برخی موارد نادر به درمان اولیه (نسوز) پاسخ نمی دهد. برای این بیماران درمان های دیگری وجود دارد که می تواند موفقیت آمیز باشد، این موارد عبارتند از:
- شیمی درمانی ترکیبی با دوز بالا و پس از آن پیوند سلول های بنیادی اتولوگ و یا پیوند سلول های بنیادی آلوژنیک (برای همه افراد مناسب نیست)
- شیمی درمانی ترکیبی
- ایمن درمانی
- رادیوتراپی
- مشارکت در کارآزمایی بالینی
هنگامی که فردی مشکوک به عود بیماری است، اغلب همان آزمایشات مرحله‌ای انجام می‌شود که شامل آزمایش‌هایی است که در بالا ذکر شد. تشخیص و استقرار بخش.
درمان تحت بررسی
درمان های زیادی وجود دارد که در حال حاضر در آزمایشات بالینی در سراسر جهان برای بیماران مبتلا به لنفوم تازه تشخیص داده شده و عود کننده آزمایش می شوند. برخی از این درمان ها عبارتند از:
- بسیاری از کارآزمایی ها در حال مطالعه بر روی کاهش مشخصات سمیت و اثرات دیررس درمان های شیمی درمانی هستند
- سلول درمانی T با CAR
- Copanlisib (ALIQOPATM – مهار کننده PI3K)
- ونتوکلاکس (VENCLEXTATM - مهارکننده BCL2)
- تمسیرولیموس (TORISOLTM)
- CUDC-907 (درمان هدفمند جدید)
بعد از درمان چه اتفاقی می افتد؟
جلوه های دیررس
گاهی ممکن است یک عارضه جانبی از درمان ادامه یابد یا ماه ها یا سال ها پس از اتمام درمان ایجاد شود. به این می گویند اثر دیررس. برای کسب اطلاعات بیشتر، به بخش «اثرات دیرهنگام» بروید تا درباره برخی از عوارض زودرس و دیررس که ممکن است از درمان لنفوم رخ دهد بیشتر بدانید.
کودکان و نوجوانان ممکن است عوارض جانبی مرتبط با درمان داشته باشند که ماه ها یا سال ها پس از درمان ظاهر می شوند، از جمله مشکلات رشد استخوان و رشد اندام های جنسی در مردان، ناباروری، و بیماری های تیروئید، قلبی و ریوی. بسیاری از رژیم های درمانی فعلی و مطالعات تحقیقاتی اکنون بر تلاش برای کاهش خطر این اثرات دیرهنگام تمرکز دارند.
به این دلایل مهم است که بازماندگان لنفوم سلول B منتشر (DLBCL) تحت پیگیری و نظارت منظم قرار گیرند.
